Anielka jest trzynastoletnią dziewczynką wychowywaną w bogatym dworze, pod opieką guwernantki. Jej beztroskie i pełne zabawy życie przerywa niespodziewane wydarzenie - ojciec traci majątek. Anielka musi spróbować przystosować się do nowych warunków. Książka ta jest piękną i wzruszającą opowieścią o wrażliwej dziewczynce, darzącej przyjaźnią ludzi i zwierzęta.

W duńskim zamku Elsynor popełniono straszną zbrodnię. Zamordowany został ojciec księcia Hamleta. Młody książę otrzymuje z zaświatów trudne zadanie - musi dokonać zemsty. Tymczasem król Klaudiusz knuje następną zbrodnię. Czy Hamlet wyjdzie zwycięsko z walki o prawdę i sprawiedliwość? Co będzie musiał poświęcić w tej walce? Co będzie czuł stojąc nad grobem ukochanej Ofelii?

"Kordian. Spisek koronacyjny" jest pierwszą częścią planowanej przez Słowackiego trylogii, której kolejne części nie są znane. Dramat ten był jednym z ważniejszych głosów w toczącej się żywo w latach trzydziestych XIX w. dyskusji na temat przyczyn upadku powstania listopadowego. Poprzedzające akcję utworu "Przygotowanie" pokazuje, że niebagatelny wpływ na dzieje narodów miały czynniki nadprzyrodzone: czarownice skupione wokół kotła w noc przełomu stuleci przygotowują w nim tych, od których zależeć będą losy narodu polskiego, a powracający w akcji dramatu w różnych kształtach szatan dowodzi, że historia stała się jego domeną.

"Król Edyp" jest to tragedia antyczna autorstwa Sofoklesa. Po raz pierwszy została wystawiona w teatrze ok.430-425 r.p.n.e. Autor ukazuje w niej tragiczne losy głównego, a zarazem tytułowego bohatera-Edypa. Jest on królem Teb-miasta, którego mieszkańców nęka zaraza. Jej przyczyną jest, jak się później okazuje gniew bogów na zabójcę Lajosa (byłego króla),który nadal stąpa po ziemi. Jedyną możliwością na wyzwolenie Teb jest wygnanie zabójcy. Edyp przyrzeka odnaleźć zbrodniarza i rzuca na niego klątwę. Do pałacu przybywa jasnowidz Tejrezjasz, Edyp jednak nie wierzy w jego przepowiednie, oskarżając go o bluźnierstwo. Prawdy dowiaduje się od swej żony, a zarazem matki - Jokasty. Wyjawia mu, że Lajosa zabił ktoś w wąwozie niedaleko Teb i że zeznać to może pewien sługa, który uszedł z życiem. W tej chwili Edyp uświadamia sobie, że to on sam nieświadomie zabił Lajosa. Sługa wyjawił królowi również całą prawdę na temat jego pochodzenia i jego rodzonych rodziców. Jokasta jak się o tym dowiedziała popełniła samobójstwo, a Edyp oślepił się i poprosił bogów o wygnanie.

Akcja tragedii rozgrywa się w Tebach. Mieszkańcy miasta właśnie wygrali wojnę z wrogimi wojskami. W walkach zginęło dwóch braci z królewskiego rodu: Eteokles i Polinejkes. Pierwszy jako bohater - obrońca ojczyzny, drugi jako tchórz. Antygona, siostra Polinejkesa i Eteoklesa, którzy stoczyli bratobójczą walkę o tron, łamie zakaz aktualnego władcy Teb, Kreona, i dokonuje symbolicznego pogrzebu brata - zdrajcy państwa, Polinejkesa. Zostaje za to skazana na śmierć. Kreon nie daje się przekonać do odstąpienia od tego okrutnego wyroku, chociaż prosi go o to jego syn i narzeczony pięknej Antygony - Hajmon. Piękna księżniczka zostaje zamurowana w grobowcu. Tam popełnia samobójstwo. Ginie także syn Kreona, Hajmon, który przebija się mieczem. Na wieść o tym samobójstwo popełnia także Eurydyka, matka Hajmona i żona okrutnego władcy. W zakończeniu tragedii Kreon to człowiek całkowicie złamany przez los, którego wyroki okazały się dla niego wyjątkowo nieprzychylne. Zgodnie z zasadą antycznej tragedii bohaterowie utworu Sofoklesa: Antygona i Kreon stają przed tragicznymi wyborami - żadna decyzja nie przyniesie im powodzenia. Antygona musi wybierać pomiędzy prawem boskim (pochowaniem brata zgodnie z zasadami religijnymi) i prawem ludzkim (postępowanie zgodnie z prawem ustanowionym przez człowieka, Kreona); z kolei Kreon albo będzie postępował zgodnie z wydanym rozkazem (kto pochowa zdrajcę, zginie) albo zostanie okrzyknięty królem, który prawo nagina do własnych potrzeb (Antygona jest jego krewną). Losy bohaterów kończą się tragicznie: Antygona ginie, a Kreon traci wszystkich najbliższych.

Pełna uroku kpina autora z jego epoki to niezwykle oryginalna, osiemnastowieczna powiastka filozoficzna. Akcja powieści rozgrywa się we Francji, a głównym wątkiem jest podróż pana ze swym sługą, Kubusiem, podczas której Kubuś opowiada o swoich przygodach miłosnych. Jego opowieść przerywają wciąż nieoczekiwanie zdarzenia, spotkania, rozmowy, dygresje i anegdoty.

Arystokracja kontra rewolucjoniści, stary świat kontra nowy, który jednak wciąż pozostaje w marzeniach przyszłych panów świata, to podstawowy problem dramatu artysty, który krytycznie podchodził do przewrotów wszelkiego rodzaju. Rewolucjoniści pragną zburzenia starego porządku i budowania na gruzach. Henryk już wie, że to niemożliwe, bo istnieją wartości, których unicestwienie uniemożliwi wszelkie życie.

A...B...C... ; Dobra pani ; Gloria victis / Eliza Orzeszkowa. Siłaczka ; Doktor Piotr ; Zapomnienie ; Rozdziobią nas kruki, wrony... / Stefan Żeromski.

W pensjonacie pani Vauquer mieszka dziwny jegomość. Kiedyś bogacz, noszący drogą odzież i koszule z najdelikatniejszego jedwabiu, w czasie trwania akcji jest skończonym biedakiem. Bez reszty oddany córkom, zostaje nazwany ojcem Goriot. To prawdziwy "Chrystus ojcostwa", dla swoich pociech gotów na największe wyrzeczenia. Czy miłość ojcowska spotka się z wzajemnością, czy wdzięczne córki dadzą ojcu poczucie szczęścia i satysfakcji z życia rodzinnego?

Ebenezer Scrooge to główny bohater opowiadania -skąpiec i samotnik, który dba jedynie o pomnażanie swojego majątku. W czasie nocy wigilijnej nawiedzają go duchy, które ukazują mu sceny z jego życia z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Przerażony wizją samotnej śmierci Ebenezer pojmuje w końcu, że jego dotychczasowy tryb życia prowadzi do nikąd. Od tej pory bohater staje się szczodrym i serdecznym człowiekiem. [www.lubimyczytac.pl].

Bohaterem powieści jest młody Polak, Cezary Baryka, który po zakończeniu I wojny światowej wraca do kraju. Geneza powieści jest ściśle związana z sytuacją społeczno-polityczną pierwszych lat niepodległości Polski.

Autor "Świętoszka", najwybitniejszy komediopisarz francuski, a zarazem aktor i dyrektor teatru, pięć lat walczył o wystawienie swojej sztuki na scenie - pokazał ją królowi w 1664 roku, natomiast publiczności dopiero w roku 1669. Tak bardzo utwór ten bulwersował współczesnych ostrym, krytycznym obrazem obyczajowości XVII-wiecznej Francji. W tym znakomitym studium obłudy obok postaci głównego bohatera przedstawił też Molier barwną galerię typów uosabiających wieczne ludzkie wady oraz zbudował misterną, nasyconą komizmem intrygę. Jego teatr miał uczyć - bawiąc. I do dziś skutecznie odgrywa tę rolę.