Basil, potomek arystokratycznego rodu i aspirujący pisarz, zakochuje się w dziewczynie – smagłej, ciemnookiej piękności – przypadkowo spotkanej w omnibusie. Nie mogąc liczyć na aprobatę ojca dla małżeństwa z córką kupca, poślubia dziewczynę w tajemnicy. Jednocześnie akceptuje pewien dziwaczny warunek postawiony przez teścia. Basil ryzykuje wszystko dla miłości, nie podejrzewając zdrady. Gdy nadchodzi krytyczny moment młodzieniec pozbawiony wsparcia bliskich, jednocześnie zagrożony zemstą odwiecznego wroga jego rodziny, zdaje się być zdany wyłącznie na siebie. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Jest to opowieść o dalszych losach niektórych bohaterów książki "Kozietulski i inni". Młodzi junacy, oficerowie z okresu Księstwa Warszawskiego zaprezentują się czytelnikom jako dojrzali i stateczni obywatele Królestwa Polskiego. Oglądać ich będziemy w rolach i sytuacjach bardzo rozmaitych: jako despotycznych ojców, zdradzanych mężów, czułych synów i braci; jako polityków i badaczy społecznych, dygnitarzy wojskowych i cywilnych, mecenasów literatury i pionierów przemysłu. lojalistów i opozycjonistów, sędziów i podsądnych. A kiedy wybije historyczna godzina, prawie wszyscy dawni szwoleżerowie - choć wielu uczyni to wbrew woli i bez przekonania - znowu dosiądą koni, aby po raz ostatni w swej karierze poprowadzić naród do boju o niepodległość.

Opowieść Angielki, która pokochała Pomorze. Książka jest równocześnie fascynującym pamiętnikiem namiętnej ogrodniczki, która tworzy swój mały raj wśród pomorskich kartofli, łubinu i łanów zboża... Był marzec 1896 roku. Na szczecińskim dworcu, który do dzisiaj niewiele się zmienił, wysiada z pociągu hrabina von Arnim i jej mąż. Czeka na nich powóz, którym jadą do pomorskich włości hrabiego, do wsi Nassenheide. Jest w zwyczaju, by nową szkołę otwierała żona dziedzica. Później Elizabeth idzie na samotny spacer do opuszczonego ogrodu. "Nie wiem, czy to zapach mokrej ziemi a może zbutwiałych liści przypomniał mi nagle dzieciństwo i wszystkie szczęśliwe dni, które przeżyłam w ogrodzie". W autobiograficznej powieści dowcipnie i z lekką ironią opisała codzienność pomorskiej wsi. "Przeżyłam liczne rozczarowania, ale chyba się już dużo nauczyłam. Pokora i upór są prawie tak samo konieczne w ogrodnictwie jak deszcz i słońce, a każde niepowodzenie musi być odskocznią do uzyskania pożądanych rezultatów." autorka

Laissez fair aux Polonais! – Zostawcie to Polakom! Te słowa najlepiej oddają znaczenie Polaków w kampanii napoleońskiej. A szczególnie role szwoleżerów, którzy przeszli tę kampanię od początku do końca zapisując się złotymi zgłoskami chwały. „Kozietulski i inni” to wspaniała, rozległa epopeja losów polskich w dobie wojen napoleońskich, a zarazem solidnie udokumentowana panorama epoki, z pasjonującą analizą motywów działań polskich bohaterów wojen prowadzonych przez cesarza Francuzów, takich jak płk Jan Kozietulski, ks. Józef Poniatowski, gen. Jan Henryk Dabrowski, gen. Wincenty Krasiński, gen. Tomasz Łubieński czy gen. Józef Zajaczek. To także opowieść o dyplomacji, dworach i spiskach, o strategiach głównych sojuszników i przeciwników Napoleona. Marian Brandys wciąga i angażuje czytelnika w opowiadane przez siebie losy polskie z czasów utraty niepodległego państwa z równą siłą jak Paweł Jasienica we wzloty i upadki Pierwszej Rzeczypospolitej. Ten historyczny reportaż napisany wspaniałą polszczyzną, pełen oryginalnych odkryć, anegdot i smaków, wypełniony jest przez wiele dokumentów epoki, głownie korespondencji i pamiętników głównych aktorów i świadków opisywanych wydarzeń. „Kozietulski i inni” to przykład pisarstwa historycznego i zarazem patriotycznego w tym najgłębszym sensie, gdyż pomagającego lepiej zrozumieć polską współczesność. To przykład mądrego badania przeszłości i niedoścignionego stylu, którego powrotu i odrodzenia w nowym piszącym pokoleniu winniśmy sobie życzyć jak najprędzej.

Druga część cyklu "Koniec świata szwoleżerów" rozpoczyna się w chwili niespodziewanej śmierci cara Aleksandra I. W Rosji, od krwawego stłumienia powstania dekabrystów, rozpoczęły się czasy rządów Mikołaja I. Tymczasem Królestwo Polskie pozostało pod władaniem księcia Konstantego, który zrezygnował z prawa do następstwa tronu. Despotyczne rządy tego ostatniego i zachowawcza polityka Mikołaja I doprowadziły wkrótce do wybuchu powstania listopadowego. Na tym tle Brandys odmalowuje dalszą historię bohaterów czasów wojen napoleońskich, ich pozycję społeczną, ambicje polityczne i życie prywatne w częściowo autonomicznym, kadłubowym Królestwie Polskim. "Niespokojne lata" to także pierwsze patriotyczne spiski, prześladowania i reakcje, szczególnie młodego pokolenia na narastające w Europie nastroje rewolucyjne. Wydarzenia te, bardzo bogato udokumentowane, opisuje autor z niezwykłą barwnością i pieczołowitością, wciągając nas w opisywany świat, właściwie bez reszty...

Kiedy słyszymy o księciu Poniatowskim, automatycznie myślimy o romantycznym Józefie, który do dziś porywa do skoku swego konia przed Pałacem Prezydenckim w Warszawie. Ale Stanisław August Poniatowskimiał jeszcze drugiego bratanka – Stanisława i to w jego osobie właśnie widział przyszłego króla Polski. To Stanisław za panowania swego stryja otrzymywał najwyższe godności, administrował ogromnymi połaciami Polski, reprezentował nasz kraj na dworach zagranicznych. Wierny do końca królowi został znienawidzony przez szlachtę i wyemigrował do Włoch jeszcze przed upadkiem szlacheckiej Rzeczypospolitej, gdzie zasłynął później jako filantrop i zbieracz dzieł sztuki. Znany też był ze swego temperamentu, potrafił nawet - obrażony o coś na papieża - urządzić mu podczas audiencji taką piekielną awanturę, jakiej Watykan nie przeżył od czasu najazdu Attyli. Stanisław Poniatowski różnił się pod każdym względem od swego sławnego kuzyna księcia Józefa, ale był postacią równie jak tamten interesującą i równie charakterystyczną dla swego czasu. Dlaczego jednak znikł z wszelkich przekazów swoich współczesnych? Być może dlatego, że w wieku pięćdziesięciu lat zakochał się jak sztubak w prostej Włoszce inie chciał zrezygnować z tego uczucia. Ta książka opowiada o nim i jego losach.

Katarzyna Enerlich prowadzi nas w swój świat prowincji, tym razem proponując zbiór opowieści. Takie właśnie historie przekazywali sobie ludzie, gdy ich domy otulały długie zimowe noce. Opowieści tworzyły więzy, uczyły zrozumienia przemian i zjawisk zachodzących wokół nich. Utrwalały tożsamość. Tę właśnie tożsamość chce ocalić w nas również Autorka. Pochylając się nad swoją prowincją, zachęca nas, by zrobić to samo ze swoim światem, gdziekolwiek on się znajduje. W opowieści znajdzie się miejsce i na podróże, i na poruszające legendy, i na proste i sprawdzone receptury domowych kosmetyków oraz smacznych i nieskomplikowanych przepisów. Pod niebem Prowincji, czyli zapiski z prostego życia podzielone są na cztery części - pory roku; wszak życie z ziemi i pór roku jest najprostsze, ale i najpiękniejsze. Każdy może takiego życia spróbować, niekoniecznie trzeba mieszkać na wsi. Autorka pisze, patrząc na swój świat: Wystarczy odsłonić firankę. Świat het, daleko. Jakby nie miał początku ani końca. Gdy pojawia się w twoim życiu jakiś cień, zrób tak, jak podczas jazdy autem podczas mgły. Zwolnij i włącz krótkie światła. Bezpieczniej dojedziesz do celu, bo lepiej zobaczysz drogę. Spróbuj zwolnić w swoim życiu, by dalej dojechać. Spróbuj włączyć krótkie światła. [merlin.pl]

Nie wygrałam w totolotka. Nie dostałam w spadku po bogatej ciotce. Porzuciłam codzienność znaną, bezpieczną, choć niekoniecznie satysfakcjonującą. Zarezykowałam. Razem z mężem i dziećmi wyruszyłam w drogę, nie wiedząc, co kryje się za kolejnym zakrętem. Szklarska Poręba. Nowe miejsca, nowi ludzie, nowe ścieżki. Przeszkody i fascynacje. Perypetie remontowe, wędrówki śladami artystów, odkrywanie ludzkich losów zaplątanych w wielką historię. Poezja i proza życia. Bywa różnie. Czasami bardzo trudno. Ale nie zamieniłabym tej mojej ścieżki na żadną inną. I o tym właśnie mówi ta opowieść.

Tytułowa bohaterka to młoda naiwna dziewczyna, sierota, która zarabia na swe utrzymanie jako szwaczka. Gdy traci posadę i dach nad głową, oczarowany jej urodą i skromnością dżentelmen proponuje dziewczynie schronienie i pociechę.Szczęście nie trwa długo, zdruzgotana i zhańbiona Ruth otrzymuje jednak szansę na nowe życie pośród ludzi, którzy ofiarują jej miłość i szacunek.

W 1830 roku na Mazury, do Puszczy Piskiej przybywają pierwsi staroobrzędowcy. Karczują puszczę, budują domy, uprawiają ziemię. Powstają wyznaniowe wsie, między innymi Wojnowo (Eckertsdorf), ukryte w lasach, wzdłuż rzeki Krutyni. Jednym z osadników jest Fiodor Malewan. Jego wyzwolona jak na tamte czasy córka Anna daje początek rodowi silnych, niezależnych kobiet, ściśle związanych z ziemią, sadami i... klasztorem nad Jeziorem Duś, gdzie mieszkają mniszki, wiodące życie proste i ubogie, a jednak pełne ufności w przeznaczenie. Ta przejmująca powieść jest wędrówką po historii wsi, nierozłącznie związanej z staroobrzędowcami, ich wiarą i zwyczajami. Pojawiają się tu postaci prawdziwe i fikcyjne, a ich dramatyczne losy rozgrywają się na tle historii Prus Wschodnich. A wszystko zaczyna się pewnego listopadowego dnia. We wsi pojawia się obca kobieta. Zamieszkuje w domu Sidora Kurta - najstarszym we wsi. Z niepokojem przygląda się jej sąsiadka, osiemdziesięcioletnia Augusta, potomkini Fiodora Malewana. Co wyniknie z tej niespodziewanej wizyty? Jakie tajemnice, skrywane przez lata, ujrzą światło dzienne? Co kryje się pod wielkim kamieniem na Głazowisku, niedaleko klasztoru? Czy staroobrzędowcy rzeczywiście znikną z wyznaniowej mapy Mazur? Czas Lata wie, że w Wojnowie jest miejsce i na staroobrzędowe, i na pruskie, i na polskie dusze i tak już tu zostanie na zawsze - bo to dzięki splątaniu wiary i ludzkich serc wieś ta przetrwała różne burze i złe chwile i pozostanie na swoim miejscu jeszcze długi czas. Niepamięć o niej zamieni się w pamięć.Nad wsią zawsze unosić się będzie zapach ziemistej wiosny, wilgoć z letnich poranków, mgły z jesiennych uśpień i biała zadymka z ostrych zim, ludzie będą się tu rodzić i umierać, kamienie okrywać mchem, konie wypasać na ogromnych pastwiskach, jabłka dojrzewać, a uważny człowiek zawsze wyczuje zapach rzeki. Rzeki ludzi osobnych. (fragment powieści)Ocalić od zapomnienia. Opowiedzieć staroobrzędowy świat, póki jeszcze żyją wyznawcy - powieść Rzeka ludzi osobnych to zaproszenie do wyprawy w przeszłość. Po raz kolejny ziemia mazurska odkrywa swoje tajemnice - mówi o swojej książce Katarzyna Enerlich