Powieść z wątkami autobiograficznymi, skompilowana z fragmentów życiorysu pisarki, wątków fabularnych, miniesejów literackich i autoanalizy proza, która mimo swojej tematyki - miejsca kobiety we współczesnym świecie, pozostaje lekturą porywająca i lekką w odbiorze. Autorka stworzyła współczesną baśń o dojrzewaniu do równowagi między własną niezależnością i pasją pisarską a rodziną i macierzyństwem. Książkę czyta się z przyjemnością to znakomita lektura o kobiecości w życiu i literaturze dla kobiet i mężczyzn.

Prowokująca historia małżeńska. Claudia i Ben nie chcą mieć dzieci, wolą robić karierę, podróżować, korzystać z życia. Do czasu... Pewnego dnia Ben oświadcza, że pragnie dziecka. Claudia nie zamierza zostać matką. Jak potoczą się ich losy? Czy ich małżeństwo wytrzyma tę próbę?

Co jesteś w stanie zrobić, by ochronić najbliższych? Elektryzujący i porywający thriller o nierozerwalnej więzi łączącej rodzica z dzieckiem. Ogród zoologiczny jest prawie pusty, gdy Joan i jej czteroletni syn cieszą się ostatnimi chwilami zabawy. Są szczęśliwi, bo był to niemal doskonały dzień. Jednak to, co Joan zauważa, spiesząc z synem do wyjścia na kilka minut przed zamknięciem, sprawia, że pędem wraca w głąb ogrodu, niosąc dziecko na rękach. Nagle matka i syn zostają uwięzieni w zoo jak zwierzęta. Tylko doskonała znajomość tego terenu, z którym wiążą ją szczęśliwe wspomnienia wczesnego macierzyństwa - ukrytych przejść i remontowanych wybiegów, najlepszych miejsc na karuzeli i przeładowanych dystrybutorów z przekąskami i napojami - pozwala im unikać niebezpieczeństwa. Dzikie królestwo to mistrzowski dreszczowiec i analiza macierzyństwa - zarówno jego czułych stron, jak i nieposkromionej siły - stawiający pytanie o granicę pomiędzy instynktowną wolą przetrwania a obowiązkiem chronienia innych ludzi.

"Godzina przed świtem" to opowieść o rodzinnych sekretach i dramatach, które odbijają się echem w kolejnych pokoleniach. Owdowiała Fleur wyrusza z Londynu do Nowej Zelandii, aby odwiedzić swoją córkę Nikki. Podróż wiedzie przez Malezję, gdzie spędziła znaczną część dzieciństwa i młodości. Przypadkowe odkrycie, jakiego dokonuje w Singapurze, sprawia, że jej plany nieoczekiwanie ulegają zmianie. Zarówno Fleur, jak i jej córka muszą ponownie zagłębić się w dramatyczne wydarzenia z odległej przeszłaści, aby rozwikłać tajemnicę niewyjaśnionego zaginięcia Saffie, bliżniaczej siostry Nikki. W bolesnej podróży do nieznanych zakamarków pamięci towarzyszą im dwaj detektywi. Egzotyczne zakątki Malezji przesycone zpachem kwiatów frangipani stanowią tło dla skomplikowanych relacji pomiędzy matką i córką, a wplecione w ich zmagania idee austriackiego malarza i architekta, Friedensreicha Hundertwassera podkreślają znacznie współbrzmienia człowieka z naturą.

"Matki feministki kontra Matki Polki kury domowe. Ekomamy w kontrze do klientek McDonalda. Matki pracujące przeciwko pełnoetatowym mamom. Kariera czy dziecko? Poród naturalny czy cesarskie cięcie? Pierś czy butelka? Współczesnym kobietom nie żyje się lekko, ale każda z nich uważa, że ma ładniejsze mieszkanie, lepszego męża i grzeczniejsze dzieci niż koleżanka. Monika, Karolina, Olga i Agnieszka spotykają się w kawiarni dla mam z dziećmi. Każda z nich próbuje przekonać pozostałe, że jej sposób na życie jest najlepszy. Do czasu... Kiedy dziecko jednej z nich poważnie zachoruje, stają w jednym szeregu, żeby ratować życie dziewczynki. Bo przecież są matkami!"

W najtrudniejszych chwilach wszystko, co mamy, to przyjaźń. Ewa wie, że niewiele osób ma tak spokojne i poukładane życie, jak ona. Na co dzień spełnia się w roli żony i matki, a dzięki wsparciu przyjaciółek wiele osób miało szansę dowiedzieć się o talencie, jaki skrywała przed światem. I choć pozornie wszystko układa się pomyślnie, kobieta zaczyna odczuwać pustkę. Bezradnie patrzy, jak jej związek gaśnie, a w jej serce wkrada się samotność, jakiej nie czuła nigdy dotąd. Gdy Konrad, który zawsze otaczał ją opieką, staje się obcy i niedostępny, dotychczasowe radości tracą blask. Szukając bezpiecznej przystani, Ewa zaczyna błądzić. To, co początkowo stanowi odskocznię od problemów, pochłania ją bez reszty, a okazyjny kieliszek wina przed snem zamienia się w uzależnienie. Jedyną szansą na odzyskanie utraconej równowagi jest wsparcie najbliższych. Najpierw jednak trzeba przyznać się do własnej słabości… Kto wyciągnie pomocną dłoń, gdy nałóg stanie się silniejszy niż rozsądek? I czy Ewa znajdzie w sobie dość siły, aby walczyć o rodzinę? [nota wydawcy].

Szczery, wnikliwy i błyskotliwy portret kobiet z pokolenia X.

Przekroczenie czterdziestki to moment, który skłania kobiety do refleksji i podsumowań: W jakim punkcie życia jestem? Czy tam, gdzie naprawdę chciałam być? Czy dobrze wykorzystałam swój potencjał? To też okazja, żeby spojrzeć na swoje życie z dystansu i w kontekście teraźniejszości ocenić szansę na przyszłość naszych marzeń, a przynajmniej oczekiwań. Jeśli to, co jest teraz nie rokuje, to może nadszedł czas, żeby coś zmienić?

Justyna Moraczewska idzie znacznie dalej i dogłębnie patrzy na kobiety urodzone w drugiej połowie dwudziestego wieku, wkraczające w dorosłe życie w latach 90. Autorka z reporterską dociekliwością, dystansem i humorem razem ze swoimi rozmówcami szuka odpowiedzi na pytanie: jakie naprawdę jest pokolenie X? Wśród rozmówców znaleźli się między innymi: Olga Kozierowska - założycielka fundacji „Sukces pisany szminką”, Joanna Godecka - terapeutka i autorka poradników psychologicznych, Iwona Radziejewska-Choma - lekarz medycyny estetycznej i właścicielka Kliniki, dr. n. med. Rafał Kuźlik - specjalista z zakresu ginekologii i położnictwa oraz ginekologii estetycznej, Lidia Kalita - projektantka mody.

Treny matki. Intymna opowieść o bólu, tęsknocie, lęku i próbach poradzenia sobie po śmierci dziecka. Umarło mi dziecko.Oksymoron, żadne ze słów w tym zdaniu do siebie nie pasuje. Śmierć zrobiła swoje i poszła po inne dzieci. A ja musiałam samą siebie na nowo oswoić. Jak? Nie ma w dzisiejszych czasach niemal żadnych rytuałów żałobnych, musiałam znaleźć własny. Tydzień po nagłej śmierci mojego Tadka zaczęłam pisać dziennik. Kompulsywnie i intuicyjnie notowałam emocje, lęki, niechciane myśli i koszmarne sny. Zapisywałam błahe wydarzenia, analizowałam relacje z mężem, córką, rodziną i przyjaciółmi, przypadkowe rozmowy i spotkania. Rejestrowałam postępy w terapii stresu pourazowego, pisałam o kontaktach z psychiatrą i innymi rodzicami w żałobie. Opowiadanie pozwoliło mi przebrnąć przez rzekę rozpaczy i beznadziei. Chciałam pokazać wyczerpujący obraz. Że ostatecznie nie trzeba się bać, że nie trzeba cierpieć dłużej, niż to konieczne, choć krócej też się nie da – w tej rozgrywce przyspieszanie cofa pionek o kilka pól. Że to cholernie ciężka praca – nauka żonglowania żyletkami, połykania ognia i kroczenia nad przepaścią, a tym samotnym treningiem nie pochwalisz się w żadnym cyrku świata, co najwyżej sama możesz sobie bić brawo. To jest moje życie. Straciłam dziecko i trafiłam do strefy zero, ale okazało się, że świat dookoła nadal istnieje, a ja go doświadczam. Nie jestem trędowata, nie jestem naznaczona. Mogę się moim doświadczeniem podzielić. W taki sposób postanowiłam o tym opowiedzieć [wydawca].

To nie jest przewodnik, który poprowadzi was przez gąszcz rodzicielskich wyzwań. Z tej książki niczego się nie nauczycie. Nie znajdziecie tu żadnego tutorialu, który odwiedzie was od popełniania błędów. No serio, to nie tu. Tu notorycznie coś się paprze. Ta książka pokazuje świat oczami dziecka, a widzenie i rozumienie u pięciolatki to jakby wyższy stopień wtajemniczenia. To jest sztuka. Tak nie oceniać, nie kategoryzować i nie nienawidzić. Jest w nas, dorosłych, poczucie, że mamy niekontrolowaną władzę nad młodszymi. Przeświadczenie, że wolno nam przelewać w ich głowy dokonania i porażki, wiary i niewierności, chęci i niechęci, lubienia i nielubienia. Niepopsuty człowiek, kiedy tylko dopuścisz go do głosu, opowie ci o pomaganiu nieznajomemu na dziale z lizakami i tęsknocie za „umarniętą” mamą, chociaż mama jeszcze nigdzie się nie wybiera. Przekona świat, że chłopcy mogą malować paznokcie na czerwono i zakładać sukienki z tiulem. Wskaże też palcem najsubtelniejsze sposoby wyznawania miłości każdemu, kto tylko zechce go posłuchać. Posłuchajcie Krysi. [nota wydawcy].

„Tak dużo robię, a wciąż czuję, że nie jestem wystarczająco mądra, dobra, piękna”. „Nie mam siły, a jednak coś w środku mówi mi, że powinnam, że muszę dawać z siebie więcej”. „Na zewnątrz pancerz, a wewnątrz krucha jak lód, nikt nie rozumie, jaka jestem delikatna”. Brzmi frustrująco i… znajomo? Jeśli chcesz wreszcie poczuć ulgę, wyzwolić się od wewnętrznej presji, poznać sposoby na osiągnięcie zadowolenia z siebie, a także uwolnić się od zgubnego wpływu opinii innych, ten niekonwencjonalny poradnik jest właśnie dla Ciebie. To książka o tym, jak (Z)BUDOWAĆ POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI, BĘDĄC DOROSŁĄ KOBIETĄ. O tym, jak przejść ze strefy frustracji („muszę”, „powinnam”) do strefy mocy („chcę”, „wybieram”), czyli jak odpuścić to, na co nie mamy wpływu, i zająć się tym, co możemy zmienić, o tym, jak samej sobie ofiarować to, czego potrzebujemy, jak przejąć odpowiedzialność za własne wybory. To wreszcie książka o tym, jak się rozstać ze strategiami małej dziewczynki skutecznymi w dzieciństwie, mającymi na celu zdobycie uwagi, akceptacji i pochwały, a komplikującymi życie dorosłej kobiety, i jak wypracować nowe, adekwatne do tu i teraz. Autorka, korzystając z własnych doświadczeń, a także z doświadczeń swoich klientek, przekonuje, że każda kobieta ma WSZYSTKO, co potrzebne, aby dokonać tej zmiany. Każda z nas może zmienić swoje życie na lepsze, odpuścić, zaakceptować siebie i dać sobie prawo do LUZU, który… daje siłę. Bo przecież „i tak nie będę idealna”. Na szczęście! Tatiana Mindewicz-Puacz Ekspertka od komunikacji interpersonalnej i masowej, specjalistka ds. kampanii społecznych, mówczyni motywacyjna, zaangażowana trenerka, doceniana przez klientów za indywidualne podejście, profesjonalizm i zaangażowanie. Prowadzi szkolenia i procesy rozwojowe dla biznesu, a także indywidualne sesje coachingowe oraz wykłady i warsztaty dla grup otwartych. Ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim oraz podyplomowe studia dla psychoterapeutów w Instytucie Psychologii Zdrowia. Jest certyfikowanym coachem ICC (International Coaching Community) i psychoterapeuta? (członkiem Polskiego Stowarzyszenia Psychoterapii Integracyjnej). Od wielu lat związana z mediami - jako ekspert i współprowadząca programy telewizyjne. Jej ostatnie przedsięwzięcie telewizyjne to rola mentorki w programie „Projekt Lady”, który zgromadził ponad dwumilionową widownię w stacji TVN. [merlin.pl]

Zawsze jest ze mnie dumna i kocha mnie bezwarunkowo. Zawsze się o mnie troszczy i ma dla mnie czas. Wiem, że zawsze jest blisko. Moja ukochana Mama. Ta nostalgiczna książka zabierze was w sentymentalną podróż przez najważniejsze wydarzenia z życia mamy i jej dziecka. Wspomnicie dzień narodzin, pierwsze chwile w ramionach mamy, pierwsze spacery, kroki, ale też młodzieńcze rozterki aż do czasu opuszczenia rodzinnego gniazda i wejścia w dorosłe, samodzielne życie. W tym czasie mama okazała się niezastąpionym wsparciem. Seria "Rodzina" to książki nie tylko dla dzieci. Wzruszający tekst i nastrojowe ilustracje autorstwa Sary Olszewskiej przypomną każdemu, że rodzina jest najważniejszą rzeczą na świecie. Atuty: idealny prezent z okazji dnia mamy i taty, w książce jest miejsce na życzenia, ilustracje tworzą ciepły i rodzinny klimat książki, kolejne tomy serii, która bardzo dobrze przyjęła się na rynku. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Jako dorosłe dziecko niedostępnej emocjonalnie matki możesz nie potrafić określić dokładnie, czego brakuje ci w życiu. Dzięki praktycznym ćwiczeniom zawartym w książce możesz uzdrowić swoje wewnętrzne niekochane dziecko i stać się silnym a jednocześnie czułym dorosłym – uwierz, że ta droga jest warta przebycia! Psychoterapeutka Jasmin Lee Cori pomoże ci lepiej zrozumieć twoją matkę i wyleczyć ukryte rany niedostatecznego macierzyństwa. W swojej książce autorka podpowie ci m.in.: czym jest „deficyt matki” i dlaczego twoja matka nie była w stanie dać ci w dzieciństwie miłości; jak odnaleźć dziecko w sobie i wypełnić „matczyną lukę”; czym jest zaniedbanie i przemoc emocjonalna i jak sobie z nimi radzić w dorosłym życiu; jak uzdrowić „pomatczyne” rany i zadbać o szczęśliwszą przyszłość dla siebie (i być może dla swoich dzieci).

Mamo, gdzie byłaś? Patrzyłaś, lecz mnie nie widziałaś. Twoje ciepło nigdy nie ogarnęło mojego dziewczęcego serca. Dlaczego się rozminęłyśmy, Mamo? Gdzie byłaś? Czy to przeze mnie? Czasami wypieramy z naszej świadomości ból i gniew, bojąc się skonfrontować z bolesną prawdą na temat niedostatków naszej matki, a przecież właśnie relacja z nią pozytywnie kształtuje lub deformuje nasze dorosłe życie. Być może masz problemy w relacjach z innymi ludźmi. Być może starasz się zaspokoić głód matczynej miłości i wciąż potrzebujesz troskliwej opieki z dzieciństwa. Być może masz problemy z poczuciem własnej wartości i wiarą w siebie, bo rzadko słyszałeś słowa „kocham cię, jesteś dla mnie kimś wyjątkowym, jestem przy tobie...”

Romantyczna komedia, która cudownie poprawia nastrój. A przy tym niesamowicie zabawna! Maia zajmuje się sprzątaniem w bogatych domach. Pojawia się z naręczem mopów i wiader, kiedy jej zadbane rówieśniczki spieszą się na lunch z przyjaciółkami, zajęcia pilatesu i do kosmetyczki. Nieoczekiwany spadek zmienia wszystko. Maia, jej córka i syn stają się częścią ekskluzywnego świata Stirling Hall School. To miejsce, w którym dzieci jak tlenu potrzebują organicznych moreli, a ich mamy nie wytrzymują tygodnia bez manicure’u. Jak poradzić sobie z nagłym awansem społecznym i wpasować w nowe środowisko? Może w tym pomóc pan Peters, szkolny nauczyciel. Ale czy ma czyste intencje? Jak skończy się jego znajomość z Maią? Przezabawna, ciepła i romantyczna wersja bajki o współczesnym Kopciuszku z zaskakującym zakończeniem. Fanki Emily Giffin będą w siódmym niebie.

Tatiana ma trzydzieści dziewięć lat. No dobra, prawie czterdzieści, do czego niechętnie się przyznaje. Stara się być najlepszą matką i żoną, ale wiadomo… chcieć, a móc to jednak wielka różnica. Życie – jak to życie – czasami potrafi spuścić łomot i najbardziej cierpliwą osobę wyprowadzić z równowagi. A Tatiana czasem tę cierpliwość traci. Na szczęście ma przyjaciółkę, która zawsze jej wysłucha. I kiedy kobieta wiedzie swoje spokojne życie i myśli, że nic już jej nie spotka, wtedy na jej drodze pojawia się Iwo – szkolna miłość – który nawija jej na uszy tonę makaronu, a że ona lubi jeść makaron, jest łasa na jego czułe słówka. [lubimyczytac.pl]

Najnowsza powieść Anny M. Brengos Ola wreszcie spotkała wymarzonego mężczyznę. Powoli oswaja się z nieznanym dotąd poczuciem bezpieczeństwa. Jednak przeszłość ma inne plany wobec niej. Głęboko ukryte uczucia wypływają na powierzchnię. Co wydarzyło się wiele lat wcześniej? Jak najbliższa rodzina Oli zaplanowała jej życie? Czy uda się jej spełnić swoje trzymane w sekrecie marzenie? [nota wydawcy].

Trzy kobiety i trzy nowe początki. Jadwiga z nikomu nieznanej bibliotekarki przeistacza się w rasową blogerkę. Definitywnie odcina się od przeszłości, by budować nową, lepszą przyszłość. Udowadnia, że na miłość nigdy nie jest za późno, a dobro wraca. Ewelina zawróci w głowie lekarzowi po przejściach, ale najpierw będzie musiała zmierzyć się z najgorszą sytuacją, jaką może doświadczyć kochająca matka. Joanna, choć trzyma wszystkich na dystans, znajdzie się w centrum życiowych zawirowań. W życiu bibliotekarki z sercem na dłoni, zaradnej fryzjerki i prężnie działającej bizneswoman namiesza pewien mężczyzna. Jak poradzą sobie trzy różne kobiety, które połączył los? Czy wreszcie odnajdą szczęście? I co z tym wszystkim mają wspólnego kluby go-go? [nota wydawcy].

Małą Martą chciał się zająć ksiądz egzorcysta. Na rodziców awanturującego się Piotrka sąsiedzi nasyłają policję i pomoc społeczną. Matka autystycznego Mateusza usłyszała, że powinna go oddać do ośrodka. Aleś rozładowuje energię, ścigając się na rowerze. Tamara ma ADHD i świadectwa z czerwonym paskiem. Nastoletni Kacper z zespołem Aspergera był gnębiony w szkole. Dzieci i młodzież z widoczną niepełnosprawnością wywołują w nas empatię. Sprawne i zdrowe, ale zachowujące się nietypowo - agresywne, nadpobudliwe lub nieprzestrzegające norm społecznych - wzbudzają gniew i oburzenie. Postrzegamy je jak niewychowane i niekulturalne, a ich rodzice są w naszych oczach złymi matkami i ojcami. Krzywdzące oceny, brak zrozumienia i pomocy oraz próby wtłoczenia na siłę w wyznaczone przez nas ramy „normalności” to codzienność moich bohaterek i bohaterów.

Ta książka nie jest źródłem wiedzy na temat ADHD i spektrum autyzmu. Nie zajmuję się w niej poszukiwaniem ich przyczyn, nie wskazuję najlepszych metod wychowawczych i terapii. To opowieść o dzieciach, ich rodzinach oraz o tym, jak z innością radzą sobie społeczeństwo, szkoła i instytucje. [Jacek Hołub]

30-letnia Maja mieszka ze swoim synkiem w eleganckim apartamencie, nabytym za namową ojca dziecka, prezesa prosperującej spółki. Realizuje się zawodowo, od lat jest w trwałym związku...

"Pojedynek uczuć" to opowieść o kobiecie, która sama musi podjąć rękawice różnorodnych wyznań. Z powieści płynie pewna istotna prawda : wszystkie trudne dni i noce zdarzają się PO COŚ. Bo życiowe zakręty tak naprawdę tylko prostują nasze życie.