Michelle Obama opisuje doświadczenia, które ją ukształtowały - od dzieciństwa w południowym Chicago, przez lata godzenia macierzyństwa z karierą, aż do czasu spędzonego w najsłynniejszym domu świata. Z niebywałą szczerością, odwagą i humorem odkrywa kulisy swojego życia rodzinnego. Opisuje, jak Obamowie znaleźli się w centrum zainteresowania światowych mediów i jak wyglądało ich życie w Białym Domu przez osiem kluczowych lat, kiedy poznawała Amerykę, a Ameryka poznawała ją. To zaskakująco intymny rozrachunek z życiem kobiety wrażliwej i stanowczej, która konsekwentnie odmawiała spełniania oczekiwań innych i której historia zachęca, by pójść w jej ślady. "Nie wiem wszystkiego o Ameryce, o życiu, o tym, co przyniesie przyszłość. Znam jednak siebie. Mój ojciec Fraser nauczył mnie ciężko pracować, często się śmiać i dotrzymywać słowa. Moja matka Marian pokazała mi, jak samodzielnie myśleć i korzystać z własnego głosu. W naszym zatłoczonym mieszkanku na South Side w Chicago pokazali mi, że należy doceniać wartość historii: naszej rodziny, mojej własnej, kraju. Nawet jeśli bywa brzydka lub niedoskonała. Nawet jeśli odcisnęła głębsze piętno, niżbyśmy chcieli. Twojej historii nikt ci nie odbierze. Należy do ciebie." z Przedmowy. Osobiste wspomnienia najbardziej lubianej Pierwszej Damy Stanów Zjednoczonych.

Aurora Lawson jest wzorową studentką prawa, ale dorabia na sekstelefonie. Wbrew wszelkim stereotypom dziewczyna lubi tę pracę i widzi w niej coś więcej niż płytkie konwersacje z napalonymi facetami. Jej „klienci” to również mężczyźni, którzy po prostu potrzebują rozmowy i bliskości. Jest silna, zdeterminowana i wie, czego chce od życia. Hektor Cross to szanowany prawnik i wykładowca na nowojorskim uniwersytecie. Jego nienaganna reputacja to zbroja, pod którą skrywa swoje prawdziwe oblicze. Cross ma opinię zimnego i bardzo surowego profesora oraz genialnego adwokata, który nigdy nie przegrywa. Nigdy też nikomu nie pobłaża i nie odpuszcza. [lubimyczytac.pl]

"Realistyczny portret obrosłego legendami kraju. Heroicznego i zastraszonego, stawiającego opór i kolaborującego, pięknego i zaśmierdłego. Robert Stefanicki podróżował po Tybecie pociągiem, autobusem, na jaku i pieszo. Opowiada o kraju, w którym Chińczycy oraz podlegli im politycznie i ekonomicznie, ale nie kulturowo, czy religijnie, Tybetańczycy, prowadzą ze sobą dialog głuchych. Zawiesza swoją opowieść między beznadzieją, a nadzieją. Od Czytelnika zależy, którą wersję wybierze". - prof. Bogdan Góralczyk, politolog i sinolog, były ambasador. [z okł.]

To książka, którą zabierzesz ze sobą w drogę. Tę krótką, tramwajem do pracy, dłuższą, weekendową - ale i taką na kraniec świata. Będziesz pożerać ją zachłannie, niczym babciny przysmak z dzieciństwa - od czasu do czasu wyjmując z gardła ość. Bo to opowieść niezwykła i niełatwa. Przez kilkanaście minionych lat Kazimierz Kutz, wybitny reżyser, pisarz, działacz społeczny i polityk, na łamach katowickiego dodatku „Gazety Wyborczej” publikował felietony, w których co tydzień bez miłosierdzia tarmosił nasze paranoje, odzierał nas z codziennych małostek, kpił z zadufanych i uziemiał ideologicznie lewitujących. Od czasu do czasu żegnał też największych – ludzi pięknych, swoich braci i siostry z polskiego Parnasu. I upominał się o Śląsk, najbardziej sponiewierany zakątek Polski. A wszystko to czynił z literacką klasą godną „Kronik tygodniowych” Słonimskiego, pasją lekarza zatrutej polskiej duszy i gorzką intuicją śląskiego Wernyhory. Jak cały ten Kutz.

Zmieniają się księża, zmieniają się biskupi, a patologie w polskim Kościele pozostają. Nierozliczone przestępstwa, w tym pedofilia, brak kontroli nad finansami, arbitralność awansów, wykluczenie kobiet, feudalny model władzy, afery seksualne, skorumpowani biskupi, rozpusta, kolesiostwo, cynizm, związki z władzą, hipokryzja... Przez media co i rusz przewijają się kolejne skandale, które pokazują, że hierarchowie mają na sumieniu bodaj wszystkie grzechy główne. To system jest chory - taką tezę stawiają autorzy książki. [lubimyczytac.pl]

Prawdziwa miłość nigdy się nie kończy. Przez osiemnaście lat, rodziny Violet Mitchell i Willa Seaberga spędzały wspólnie wakacje w domku letniskowym w Ogunquit, w stanie Maine. Przez dwa idealne, wypełnione pływaniem i plażowaniem miesiące w roku Violet i Will byli nierozłączni. Pewnego lata ich przyjaźń przerodziła się w coś więcej… i wszystko się zmieniło. Jednak zanim to kiełkujące przez całe ich życie uczucie zdążyło rozkwitnąć, tragedia rozdzieliła dwoje zakochanych – i ich rodziny. Chociaż minęło już pięć lat, wspomnienia tamtego fatalnego lata wciąż prześladują Violet. Gdy wraca do Maine, żeby sfinalizować sprzedaż letniskowego domku i ostatecznie odciąć się od przeszłości, na miejscu nieoczekiwanie spotyka Willa, który jest równie przystojny i zakochany w niej jak kiedyś, a do tego skruszony i zdeterminowany, by ją odzyskać. Początkowo Violet nie chce mieć z nim nic wspólnego, jednak szybko dociera do niej, że nie uniknie konfrontacji, a przeszłość, przed którą uciekała, może stanowić klucz do miłości i szczęścia utraconych pięć lat wcześniej.

Gwiazda Hollywood bez pozy. Trudne dzieciństwo, próby samobójcze matki, gwałt, trzy małżeństwa, zdrady, uzależnienia, poronienie. Brutalnie szczera autobiografia Demi Moore. Świat ją pokochał za rolę Molly w filmie „Uwierz w ducha”. Potem zagrała m. in w „Szkarłatnej literze”, czy „Niemoralnej propozycji”, a w 1996 roku dostała rekordową gażę 12 milionów dolarów za rolę w filmie „Striptiz” i została okrzyknięta symbolem seksu. Demi Moore była na szczycie. Po pierwszym, nieudanym małżeństwie, przez ponad dekadę, Moore żyła w szczęśliwym związku z Brucem Willisem, doczekali się trzech córek, a Demi wreszcie spełniała się jako matka. Gdy małżeństwo nagle rozpadło się z medialnym hukiem, znalazła miłość u boku o piętnaście lat młodszego Ashtona Kutchera, który właśnie podbijał „fabrykę snów”. I tym razem jednak skończyło się burzliwie. Mało kto wiedział, że aktorka uzależniła się od alkoholu i kokainy, nie potrafiła zaakceptować swojego ciała, katowała się drakońską dietą i ekstremalnymi ćwiczeniami. Szukała miłości i akceptacji. Używki niemal zabiły ją na oczach córek i sprawiły, że nie chciały one mieć z nią więcej do czynienia. Kiedy jej życie się rozpadło, mąż zdradzał, dzieci przestały się odzywać, postanowiła stawić czoło przeszłości, żeby móc pójść dalej. Napisanie tej książki wymagało od Demi Moore wiele odwagi, jednak każda jej strona udowadnia, że akurat odwagi nigdy jej nie brakowało. I że nawet największe gwiazdy miewają w życiu pod górę.

IRA. Zespół legenda. Według Google’a najczęściej wyszukiwana polska grupa muzyczna po Kulcie i Dżemie. Powstała w 1987 roku i – poza czasem siedmioletniej przerwy – z powodzeniem funkcjonuje do dziś. Zagrali tysiące koncertów, na których zawsze pojawiają się rzesze fanów w czarnych i czerwonych koszulkach symbolizujących gniew. Nadal z powodzeniem grają sto koncertów w roku, podczas gdy inni wielcy polskiej sceny muzycznej zawieszają czy kończą działalność. IRA właśnie skończyła trzydzieści lat. Na czym polega jej fenomen? [opis z okładki]

Jacek Kuroń był jednym tych, którzy współtworzyli niepodległą Polskę. Bezkompromisowość i zaangażowanie okupił ponad dziewięcioma latami więzienia. Czekała na niego Gaja, jego żona i wielka miłość. W młodości budował komunizm, w statecznym wieku – kapitalizm, jedno i drugie uznał pod koniec życia za swój błąd. Z ducha socjalista, żarliwie wierzył w ruchy społeczne, w oddolne skrzykiwanie się ludzi. Był postacią wyjątkowo barwną i wyjątkowo szlachetną, co niekoniecznie musi iść w parze. O jego życiu ciasno splecionym z historią Polski opowiadają z przyjaźnią, ale bez taryfy ulgowej Anna Bikont i Helena Łuczywo. [czarne.com.pl]

Najpierw błędy popełnili politycy, potem generałowie. W efekcie zwykli żołnierze znaleźli się w bagnie. By ocalić życie musieli wznieść się na wyżyny bohaterstwa. Tak bywało w Wietnamie, tak było w somalijskim Mogadiszu i podobnie stało się w irackiej Karbali. Wiosną 2004 r. islamska Armia Mahdiego zaatakowała polskie oddziały w naszej strefie stabilizacyjnej w środkowym Iraku. Generałowie stracili wszystkie kontrolowane dotąd przez Polaków miasta; An-Nadżaf, Al-Kut, Ad-Diwanijję, Al-Hillę i Karbalę, najświętsze miasto szyitów. Musieliśmy oddać koszary, pałace gubernatorskie i siedziby władz - oprócz ratusza w Karbali. Kapitan Grzegorz Kaliciak z kilkudziesięcioosobowym oddziałem przez trzy dni i trzy noce odpierał tam szaleńcze szturmy dziesięciokrotnie liczniejszych przeciwników. Była to największa bitwa Polaków od czasów II wojny światowej. Książka jest relacją uczestników tamtych zdarzeń. Jest też hołdem oddanym odwadze polskich żołnierzy. [merlin.pl]

Mówią o nim "współczesny Sherlock Holmes", bo ma nosa do rozwiązywania najbardziej zagmatwanych spraw, chadza swoimi ścieżkami i jest mistrzem dedukcji. Aloysius Pendergast żyje w XXl wieku w Nowym Jorku i jest bardzo nietypowym agentem FBI. Mieszka w luksusowej rezydencji, w jego garażu stoi Rolls-Royce z 1959 roku. Wszystkie garnitury Pendergasta są szyte ręcznie we Włoszech, a buty w pracowni Johna Lobba w Londynie.To nie przeszkadza mu jednak nosić ze sobą całego wachlarza narzędzi: wytrychów, latarek, probówek, strzykawek i chemikaliów. Ma też szalonego brata przestępcę - Diogenesa, własnego bodyguarda z sił specjalnych - Proctora, oraz tajemniczą podopieczną - Constance, która urodziła się w 1873 roku! To miała być łatwa sprawa. Kradzież kolekcji drogocennego wina może przerazić tylko właściciela piwniczki. Agent A.X.L. Pendergast oraz jego podopieczna Constance nie spodziewali się jednak, że w nadmorskim miasteczku Exmouth czeka ich zamurowany ludzki szkielet. Ta pozornie sielska miejscowość skrywa jednak o wiele bardziej ponury sekret związany z siedliskiem czarownic, które zbiegły z Salem w 1692 roku. Tymczasem z pobliskich bagien wyłaniają się kolejne ciała. Czyżby ktoś kontynuował paranie się czarną magią? Bohaterowie z właściwą sobie odwagą i sprytem zabierają się do rozwiązania za- gadki. Kradzież wina i trop zbiegłych czarownic to tylko początek o wiele mroczniejszych wydarzeń, które tym razem mogą przynieść Pendergastowi zgubę.

Ciężarna Laura zostaje postrzelona. Najlepsi lekarze walczą o życie kobiety. Jej mąż, głowa sycylijskiej mafii, musi podjąć najtrudniejszą decyzję w swoim życiu - kogo ocalić: ukochaną czy ich dziecko... Jakiego wyboru dokona Massimo? Czy życie bez Laury będzie miało dla niego jeszcze sens? Czy będzie potrafił w pojedynkę wychować ich syna? Miliony myśli kłębią mu się w głowie, ale żadna nie przynosi ukojenia. Nie wie, jak potoczą się losy jego rodziny. Czyje 365 dni będziemy śledzić w trzeciej części sagi?

Kania dostaje prywatne zlecenie od niemieckiej dziennikarki: ma rozwikłać zagadkę pożaru, który tuż przed wybuchem wojny strawił jedną z najwspanialszych rezydencji magnackich na Śląsku. Sprawa ta powiązana jest z makabrycznym odkryciem w tamtejszym kościele a wiedzie ku Freudenkreis, działającej do dziś elitarnej organizacji zrzeszającej zaufanych ludzi Heinricha Himmlera. Kania podejmuje trop, który prowadzi go ku tajemnicom niemieckich okultystów, działalności specjalnej jednostki dokumentującej sekrety czarownic oraz ku poszukiwaniom korzeni aryjskiej rasy. Ale stawka w śmiertelnie niebezpiecznej grze, w którą uwikłał się Kania, jest znacznie cenniejsza... „Kukły” to - jak zwykle u Macieja Siembiedy - mistrzowsko spleciony warkocz prawdy i fikcji trzymający w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Historia, wzbogacona o emocjonujący wątek romansu polskiego prokuratora i dziennikarki „ Die Zeit”, wciąga we wspaniałą, czytelniczą przygodę a jednocześnie dotyka jednej z naszych odwiecznych tęsknot. [Powyższy opis pochodzi od wydawcy]

„Tak dużo robię, a wciąż czuję, że nie jestem wystarczająco mądra, dobra, piękna”. „Nie mam siły, a jednak coś w środku mówi mi, że powinnam, że muszę dawać z siebie więcej”. „Na zewnątrz pancerz, a wewnątrz krucha jak lód, nikt nie rozumie, jaka jestem delikatna”. Brzmi frustrująco i… znajomo? Jeśli chcesz wreszcie poczuć ulgę, wyzwolić się od wewnętrznej presji, poznać sposoby na osiągnięcie zadowolenia z siebie, a także uwolnić się od zgubnego wpływu opinii innych, ten niekonwencjonalny poradnik jest właśnie dla Ciebie. To książka o tym, jak (Z)BUDOWAĆ POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI, BĘDĄC DOROSŁĄ KOBIETĄ. O tym, jak przejść ze strefy frustracji („muszę”, „powinnam”) do strefy mocy („chcę”, „wybieram”), czyli jak odpuścić to, na co nie mamy wpływu, i zająć się tym, co możemy zmienić, o tym, jak samej sobie ofiarować to, czego potrzebujemy, jak przejąć odpowiedzialność za własne wybory. To wreszcie książka o tym, jak się rozstać ze strategiami małej dziewczynki skutecznymi w dzieciństwie, mającymi na celu zdobycie uwagi, akceptacji i pochwały, a komplikującymi życie dorosłej kobiety, i jak wypracować nowe, adekwatne do tu i teraz. Autorka, korzystając z własnych doświadczeń, a także z doświadczeń swoich klientek, przekonuje, że każda kobieta ma WSZYSTKO, co potrzebne, aby dokonać tej zmiany. Każda z nas może zmienić swoje życie na lepsze, odpuścić, zaakceptować siebie i dać sobie prawo do LUZU, który… daje siłę. Bo przecież „i tak nie będę idealna”. Na szczęście! Tatiana Mindewicz-Puacz Ekspertka od komunikacji interpersonalnej i masowej, specjalistka ds. kampanii społecznych, mówczyni motywacyjna, zaangażowana trenerka, doceniana przez klientów za indywidualne podejście, profesjonalizm i zaangażowanie. Prowadzi szkolenia i procesy rozwojowe dla biznesu, a także indywidualne sesje coachingowe oraz wykłady i warsztaty dla grup otwartych. Ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim oraz podyplomowe studia dla psychoterapeutów w Instytucie Psychologii Zdrowia. Jest certyfikowanym coachem ICC (International Coaching Community) i psychoterapeuta? (członkiem Polskiego Stowarzyszenia Psychoterapii Integracyjnej). Od wielu lat związana z mediami - jako ekspert i współprowadząca programy telewizyjne. Jej ostatnie przedsięwzięcie telewizyjne to rola mentorki w programie „Projekt Lady”, który zgromadził ponad dwumilionową widownię w stacji TVN. [merlin.pl]

Wybitny polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, pedagog postanowił w swojej najnowszej książce podzielić się z czytelnikami swoimi refleksami, pomysłami i wiedzą o tym, na czym zna się jak mało kto – o kobietach. Kochał je zawsze i kocha teraz, a i one odwzajemniają, i to do entej potęgi, uczucie sympatii bądź uwielbienia, oddania bądź przyjaźni. Nadszedł więc czas, aby nagromadzoną przez całe życie wiedzę przelać na papier, po części z pomocą Katarzyny Zimmerer, która pytaniami i komentarzami kieruje rozbiegane czasem myśli Pana Jana ku pewnemu uporządkowaniu. Tekst, mimo wielkości tematu, tryska humorem, ale humorem refleksyjnym, który sprawia czytelnikowi niewątpliwą satysfakcję. Ale oddajmy głos autorowi, który upoważnił wydawnictwo do zacytowania fragmentu pewnej większej całości. Pisze w nim o diable, lecz… „Jestem w każdym wieku – miłe Panie. Bywam na przemian stary i młody. Dobry albo zły. Zupełnie jak Wy. Mogę, jeśli zechcę, być: rybą, ptakiem, kobietą, bądź siekierką. Fruwam sobie – za pan brat – z wiatrem wywracającym okręty. Razem ze słońcem wypalam trawy. Skryty w tykaniu ściennego zegara odmierzam Wasz drogocenny czas. Jestem lękiem pozbawionym (w jakimś sensie) skóry, krwi i kości. Strachem, bez którego niepodobna żyć. Ciągle czymś zajęty. Zamyślony. Przeważanie rozbawiony. Ale także smutny. Co wy byście beze mnie zrobili? Bez mojej tolerancji, skłonności do żartu i prawdziwych wzruszeń? Jestem – w gruncie rzeczy – przewodnikiem po ścieżkach piekielnej frajdy i zmysłowej przyjemności życia.”

Trzeba to powiedzieć głośno: bez zaangażowania nic nie będzie dobre, ani rozmowa, ani obiad, ani seks Wydawałoby się, że jeśli chodzi o miłość... najważniejsze to się zakochać, a potem wszystko stanie się samo, będziemy żyli długo i szczęśliwie. Dlaczego zatem tak wielu z nas, choć żyje we dwoje, jest samotnych? Czemu po jakimś czasie nasze rozmowy przeradzają się w bitwy? Skąd poczucie żalu i niezrozumienia w relacji z ukochaną osobą? Jak to się dzieje, że zamiast odczuwać radość, dopada nas bezradność lub lęk? Dwoje samotnych ludzi w związku to wcale nie rzadkość. Oddalanie się od siebie nie następuje jednego dnia, zazwyczaj nie poprzedza go spektakularne wydarzenie. Pierwsze oznaki są prawie niezauważalne lub występują tylko u jednej osoby. Jak je rozpoznać? Co zrobić, żeby nie dopuścić do pogłębienia kryzysu? Jak zadbać o bliskość, pielęgnować intymność, a przede wszystkim nauczyć się słuchać siebie wzajemnie z uważnością? Autorka pokazuje nie tylko punkt widzenia kobiet, ale także sposób, w jaki mężczyźni mogą postrzegać trudności w relacjach. Uwrażliwia na cienką granicę między tym, za co jesteśmy odpowiedzialni sami, a tym, czego możemy i powinniśmy oczekiwać od naszego partnera lub partnerki.

Opowieść o tym, jak formował się współczesny wizerunek mężczyzny, zapisany w krojach, ściegach i proporcjach oraz w tym, jak się nosimy. Bo nieważne, czy jesteś surwiwalistą w taktycznych spodniach, czy biznesmenem w garniturze made-to-measure. Twój look ma prawdopodobnie tego samego przodka – urodzonego gdzieś pod koniec XVIII wieku, przynależącego do nowej urzędniczo-biznesowej warstwy społeczeństwa, zorientowanego na praktyczną stronę życia i dyskretnie sygnalizującego oznaki swego statusu. I choć wyboista droga, którą przebył do dziś, wiedzie po trupach ofiar wojen w funkcjonalnych uniformach i ofiar odzieżowego przemysłu, zorientowanego na zysk za wszelką cenę, klasyczny męski wizerunek wciąż nosi się z nienagannym wdziękiem. Oto jego biografia.

Pandemia koronawirusa sprawiła, że uniwersalne kwestie nadziei, tęsknoty, samotności, wyborów etycznych, a także lęku przed śmiercią i jakości relacji z najbliższymi stały się wyraźniejsze, domagające się odpowiedzi, które pozwolą nam lepiej żyć nie tylko w tej ekstremalnej sytuacji. Rozmowy Agnieszki Jucewicz i Tomasza Kwaśniewskiego z psychologami, psychoterapeutami, a nawet jednym etykiem, o tym, co się dzieje teraz z naszymi uczuciami i relacjami tworzą przestrzeń do zastanowienia się nad tymi fundamentalnymi kwestiami. Podpowiadają też sposoby na to, jak poradzić sobie emocjonalnymi trudnościami, których doświadczamy w obliczu tych pytań. Autorzy rozmawiają z Bogdanem de Barbaro – o tym, czym jest nadzieja oraz jak ją w sobie pielęgnować; z Cezarym Żechowskim – o bliskości w czasach pandemii; z Bartłomiejem Dobroczyńskim – o tym, żeby uważać z marzeniami, o pięknie potrzebnym na złe czasy oraz o tęsknocie; z Danutą Golec – o tym, jak radzić sobie z niepewnością; z Pawłem Holasem – o współczuciu dla samego siebie; z Andrzejem Lederem – o lęku przed śmiercią; z etykiem Pawłem Łukowem – o tym, kiedy trzeba wybierać, czyli o etyce lekarskiej w czasie pandemii; z Beatą Wójcik – o tym, że młodzi mają trudniej, czyli o nastolatkach z dala od świata; z Jerzym Pawlikiem - o relacji dorosłych dzieci z rodzicami; z Anną Król-Kuczkowską – o traumie; z Julianne Holt-Lunstad - o epidemii zwanej samotnością i o tym, że posiadanie słabych więzi jest groźniejsze dla zdrowia niż otyłość; z sir Simonem Wesselyem o wpływie kwarantanny na psychikę i o tym, czy doświadczymy „zespołu pokoronawirusowego”. Ludzie często tracą nadzieję wtedy, kiedy skupiają się na celu, po czym okazuje się, że ten cel jest nieosiągalny. Natomiast kiedy skupiają się na drodze, w dodatku takiej z etycznymi drogowskazami, to nie ma powodu, żeby ich nadzieja opuszczała. Bogdan de Barbaro Emocje zabarwiają sposób widzenia rzeczywistości, więc jeżeli ktoś lękowo czy depresyjnie spodziewa się wyłącznie niepowodzenia, to niczego innego nie zobaczy. I dobre rzeczy go ominą. Dlatego warto takim osobom pomóc rozmontować tę konstrukcję, żeby pojawił się inny klimat, na przykład bezcenny klimat niewiedzy. (…) Życie w jakimś sensie jest pasmem strat. Warto więc nauczyć się opracowywać je bez tych wszystkich obsesyjnych obron, bez iluzji wszechmocy. Danuta Golec Każdy z nas niby wie, że umrze, ale odpycha to w jakąś bardzo odległą przyszłość. A często wręcz zakłada, że w pewnym sensie to się nie zdarzy – to nie ja będę tym, kto kiedyś umrze. A ta sytuacja zmusza nas do tego, żeby przyjąć, że śmierć jest częścią życia. Andrzej Leder Podstawową relacją, jaką mamy, jest relacja z samym sobą. Dzięki niej kształtują się wszystkie inne i jeśli nie potrafimy okazać współczucia sobie, to nie potrafimy okazać go też innym. Jeśli nie umiemy być ze swoim smutkiem, to jak mamy zrozumieć czyjś smutek? Jeśli nie możemy wytrzymać ze swoim lękiem, jak mamy przyjąć cudzy? Paweł Holas Tęsknota ma swoją dobrą i złą stronę. Z jednej – mówi nam o różnych niedostatkach naszego życia, z drugiej – przypomina nam, kto się liczy, co się liczy, czego chcemy, kim jesteśmy, skąd wyszliśmy i dokąd zmierzamy. Jeśli dobrze ją potraktujemy, wskaże nam naszą idealną tożsamość, ale zatracanie się w niej jest niszczące. Bartłomiej Dobroczyński Agnieszka Jucewicz - dziennikarka "Wysokich Obcasów" i "Wysokich Obcasów Extra", autorka bestsellerów „Żyj wystarczająco dobrze”, „Kochaj wystarczająco dobrze” (z Grzegorzem Sroczyńskim), „Wybieraj wystarczająco dobrze” oraz "Czując" - rozmów z najlepszymi polskimi i zagranicznymi psychologami, psychoterapeutami i seksuologami. Tomasz Kwaśniewski - reporter Dużego Formatu, autor "Dziennika ciężarowca", "Dziennika taty", książki dla dzieci: "Jedno oko na Maroko", reporterskiego śledztwa w sprawie wróżek, jasnowidzów i egzorcystów: "W co wierzą Polacy", oraz wspólnie z Jackiem Masłowskim, bestsellerowej opowieści dla mężczyzn: "Czasem czuły, czasem barbarzyńca".